کارخانه ناز نخ
بنا به خبر دريافتى٬ روز سه شنبه هفته گذشته ٩ مرداد ماه٬ کارگران نساجى ناز نخ قزوين در اعتراض به عدم پرداخت ۴ ماه حقوق دست از کار کشيدند. کارگران به بيرون از کارخانه مى آيند و دست به اعتراض ميزنند و جاده اصلى را ميبندند. بلافاصله نيروهاى سرکوبگر رژيم وارد عمل ميشوند و با همدستى مديريت و کارفرما به کارگران وعده پرداخت حقوقهايشان را ميدهند. به کارگران عصبانى و گرسنه اعلام ميکنند که فعلا به آنها ١٠٠هزار تومان پرداخت ميشود. کارگران با اين وعده٬ هرچند به آن با ترديد و بى اعتمادى برخورد ميکردند٬ به کارخانه برميگردند. روز چهار شنبه٬ پنج شنبه و جمعه کارخانه تعطيل بوده است. روز شنبه وقتى کارگران به کارخانه ميروند ميبينند که کارخانه بسته است و مديريت طى اطلاعيه اى کارخانه را تا شنبه ١٨ مرداد تعطيل اعلام کرده است.
کارگران ميگويند مدت ٧ الى ٨ سال است که هميشه ما حقوقهاى خود را با اعتراضات روزمره دريافت کرديم. اگر اعتراض نکنيم حقوقى در کار نيست. اين کارخانه که زمانى بيش از ١۵٠٠ کارگر داشته و بخش زيادى از کارگران آن را نيز زنان تشکيل ميدادند٬ امروز تنها ٤٠٠ کارگر در اين کارخانه کار ميکند. يک سالن آن را به کارگران زن اختصاص دادند که در محيط کار آپارتايد جنسى و نابرابرى حقوق زن و مرد اعمال ميشود. اما زنان و مردان در مبارزات سالهاى اخير دوش به دوش براى دستيابى به خواستهايشان مبارزه کردند.
مديريت از پس هر اعتراض کارگرى روزها از ترس کارگران وارد کارخانه نميشود. اينبار کارگران خيلى عصبانى هستند و اعلام کردند اگر حقوقهاى ما را پرداخت نکنيد اقدامات جديترى در دستور ميگذاريم. مديريت از ترس کارگران اعلام کرده است که احمدى نژاد خودش شخصا مى آيد به وضعيت کارگران رسيدگي کند! کارگران بى صبرانه منتظر شنبه ١٨ مرداد هستند. آنها شکى ندارند که حقوقى پرداخت نخواهد شد. آنها به وعده آمدن احمدى نژاد براى حل مشکلاتشان اعتمادى ندارند. آنها ميگويند وقتى نمايندگان ما بدون همراهى اعتراضات ما دنبال خواستهاى کارگران ميروند کسى آنها را تحويل نميگيرد. اما وقتى همراه با اعتراضات ما نمايندگان دنبال خواستها ميروند جواب ميدهند. يکي از کارگران ميگويد؛ اينها فقط زبان زور را مى فهمند. کارگران ناز نخ در انتظار روز شنبه هستند. لازم به ذکر است بجز ٤ زن که کارگر قراردادى هستند٬ همه کارگران قرارداد کارشان رسمى است و همه کارگران بيش از ١٠ سال سابقه کار دارند.
کارخانه فرح نخ
وضعيت کارگران فرح نخ بهتر از ناز نخ نيست. اين کارخانه ٨٠٠ کارگر دارد. زمانى اينجا نيز تعداد کارگرانش بسيار بيشتر بوده است. کارگران فرح نخ نيز ماهها است حقوق دريافت نکردند. خبرى از بيمه بيکارى نيست و بيمه حوادث هم اصلا وضعيت خوبى ندارد. کارگران معمولا يکى از خواستهايشان بهتر کردن شرايط محيط کار بوده است. يک هفته است کارخانه فرح نخ تعطيل شده است. مديريت رسما اعلام کرده است بعلت پرداخت نکردن پول برق و قطع برق است که کارخانه تعطيل است. بنابراين ماشينى روشن نميشود. کسى جوابگوى کارگران نيست. مديريت خودش را گم و گور کرده است. کارگران فرح نخ قرار است اعتراضات خود را به عدم پرداخت حقوقها همزمان با کارگران ناز نخ آغاز کنند. روز شنبه ١٨ مرداد کارگران ناز نخ و فرح نخ بار ديگر به جنگ اين شرايط غير انسانى ميروند که سرمايه داران براى کارگران درست کردند.
کارخانه نخ البرز
اينجا بربريت حاکم است. کارگران ١٢ ساعت کار ميکنند اما تنها پول ٨ ساعت را دريافت ميکنند! کارگران نخ البرز نيز در سالهاى اخير اکثرا با اعتراضات و به خيابان آمدن توانستند حقوقهايشان را بگيرند. يکى از کارگران ميگويد من ١٢ ساعت کار ميکنم. با حق شيف٬ پاداش و مزايا و حق اولاد و صد تا حق ديگر که مثلا تعريف شده٬ ماهى حدود ٢٨٠ هزار تومان حقوق ميگيرم. وقتى خانه اى را خواستيم بگيريم٬ ۵٠٠ تا ٧٠٠ هزار تومان وديعه داديم و ماهى بالاى ٢٠٠ هزار تومان کرايه! بقيه را خودتون حدس بزنيد با اين گرانى سرسام آور! اين کارگر ميگويد؛ سرمايه دار چشم ديدن نون خشک تو سفره کارگر را هم ندارد! بغض اش ميترکد و تلاش براى متشکل کردن و منعکس کردن صداى کارگران را ارج مينهد.
کارگران کارخانجات ريسندگى شهر صنعتى البرز!
به وعده هاى سرمايه داران توجه نکنيد٬ به قدرت خودتان متکى شويد! حال که تجربه به شما ميگويد بايد متشکل بود و با اعتراض حتى حقوق کار انجام شده را از کارفرماها گرفت٬ پس بايد قدرت اعتراض تان را بالاببريد! بايد متشکل تر و متحدتر ظاهر شويد! بايد توده کارگران اين کارخانه جات از اول تا آخر يک تن واحد باشند! حرف شما روشن و ساده است؛ کارگران ميگويند کارفرماهاى دزد حقوق مان را بدهيد! چرا بايد چند ماه چند ماه حقوق نگيريم و با "حقوق مساعده اى" و بدهکارى زندگى کنيم؟ مگر سرمايه دار چند ماه حقوق پيش به ما ميدهد؟ مگر سرمايه دار کار مساعده اى را از ما قبول ميکند؟ به ما چه مربوط که سرمايه دار پول برق دارد يا ندارد. دولت و کارفرما در قبال زندگى ما و کوکانمان مسئول اند. پرداخت سر وقت و يکجاى حقوقها خواست واحد همه کارگران است. پرداخت درست بيمه ها و مزايا٬ و نه بالا کشيدن آنها٬ خواست فورى کارگران است. ايجاد ايمنى محيط کار و شرايط بهداشتى دراين کارخانه جات خواست فورى کارگران است. بيشتر کارگران دراين صنايع دچار انواع بيماريهاى ريوى و تنفسى هستند.
کارگران!
مجامع عمومى خود را در کارخانه و محلات کارگرى برپا کنيد. خواستهايتان را تنظيم و به حرف همه کارگران تبديل کنيد. آماده روياروئى با اين کارفرماهاى حريص و دزد شويد. قدرتان که در اتحاد شما و خواباندن چرخ توليد نهفته است را دريابيد و آگاهانه آن را به ميدان بکشيد. ضرورى است با کارگران کارخانه جات شهر صنعتى البرز در تماس نزديک ترى باشيد و حمايت اين کارگران را از مبارزه تان تامين کنيد. حزب براى مبارزه برحق و مشروع کارگران اين صنايع آرزوى موفقيت ميکند.
